Τρίτη μεσημέρι στον Βοτανικό

Κινούμαι στην οδό Π.Ράλλη με σκοπό να περάσω από τα πρακτορεία για να παραδώσω κάποια εμπορεύματα. Θέλω να μπω στην Αγίας Άννης άλλα μάταια. Ο δρόμος έχει πήξει από τις πολλές νταλίκες. Δεν πάει τίποτα μπρος ούτε πίσω. Δεν πειράζει σκέφτομαι θα επιχειρήσω να μπω από τον παράδρομο της Λ.Κηφισσού. Εκεί αντικρίζω το ίδιο θέαμα. Εκατοντάδες νταλίκες ακινητοποιημένες περιμένουν υπομονετικά να μπουν στις εγκαταστάσεις του κέντρου εθνικών μεταφορών. Εγκαταλείπω το σχέδιο Β και πάω στο σχέδιο Γ. Θα βγω στη Λ.Κηφισσού και θα μπω από την Ιερά οδό. Όπως βγαίνω στη Λεωφόρο Κηφισσου αντικρίζω ένα άθλιο θέαμα: Δεκάδες αυτοκίνητα και φορτηγά, σταματημένα με το αλαρμ αναμμένα στη λεωφόρο έκτακτης ανάγκης. Οι οδηγοί κουβαλάνε τα εμπορεύματα, πηδάνε τις προστατευτικές μπάρες και πάνε με τα πόδια στα πρακτορεία! Φτάνω στην Ιερά οδό η οποία είναι μποτιλιαρισμένη. Γιατί; Επειδή λίγο πιο κάτω οι νταλίκες που επιχειρούν να μπουν στην Αγίας Άννης την έχουν κλείσει! Ρε παιδιά ένας τροχονόμος για να συντονίσει λίγο τις νταλίκες! Πουθενά βέβαια. Οι τροχονόμοι είναι να συντονίζουν τη κίνηση στο Κολωνάκι και τη λεωφόρο Κηφισίας.

Η ιστορία με τα πρακτορεία στον Βοτανικό είναι παλιά. Εδώ και είκοσι χρόνια λένε ότι θα φύγουν από τη περιοχή. Κάθε μέρα χάνονται εκατοντάδες χιλιάδες ανθρωποώρες και καύσιμα από τα μποτιλιαρίσματα. Καθυστερούν παραδόσεις από/ προς την επαρχία με αποτέλεσμα να υπάρχει οικονομική ζημία για τους εμπλεκόμενους. Οι δρόμοι είναι στενοί και άθλιοι, μες στο σκουπίδι και τη λάσπη. Δε φτιάχτηκαν για να δέχονται καθημερινά χιλιάδες νταλίκες. Και αναρωτιέται κανείς πως γίνεται να χαράσσονται κάθε μέρα νέοι φαρδιοί δρόμοι στην Εκάλη, στη Πεντέλη, στην Άνω Βούλα ώστε να μπορούν οι Mercedes των κρατικοδίαιτων προνομιούχων να έχουν πρόσβαση στη βίλα τους. Και τόσα χρόνια να μην ενδιαφέρθηκαν για αυτή τη περιοχή.

Τώρα βέβαια όλα θα αλλάξουν. Κατασκευάζεται το Βωβάδικο, θα γίνει το γήπεδο του ΠΑΟ, ο νέος σταθμός των ΚΤΕΛ, και ξαφνικά η Αγίας Άννης θα αποκτήσει δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση με διαχωριστική νησίδα! Τα πρακτορεία μας λένε ότι θα φύγουν. Κάποιοι λίγοι που δεν άντεχαν έχουν φύγει ήδη και εγκαταστάθηκαν σε άλλες περιοχές του Λεκανοπεδίου. Τα υπόλοιπα πρακτορεία, ακολουθώντας τη γνωστή Ελληνική κρατικοδίαιτη νοοτροπία περιμένουν κάποια αποζημίωση από το κράτος. Ακούγεται ότι θα πάνε στον Ασπρόπυργο. Εκεί, προσπαθούν να μας πείσουν οι αρμόδιοι φορείς, ότι υπάρχουν φοβερές υποδομές για μεταφορές και logistics. Όμως, αν εξαιρέσουμε την Αττική οδό και το υπο κατασκευήν διαμετακομιστικό κέντρο του ΟΣΕ στο Θριάσιο Πεδίο, η κατάσταση στον Ασπρόπυργο είναι εξίσου άθλια με αυτή του Βοτανικού. Και εκεί υπάρχουν κατσικοδρομάκια, έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων και απουσία ρυμοτομίας.

Βλέπουμε τους άχρηστους πολιτικούς να τρέχουν να εγκαινιάσουν το διάφορα συνέδρια logistics και supply-chain που διεξάγονται στα κιριλάτα ξενοδοχεία της Αθήνας. (Μετά πέφτουν με τα μούτρα στον μπουφέ). Ας καταλάβουμε επιτέλους αν θέλουμε να δούμε την οικονομία μας να αναπτύσσεται και να δούμε τη βιομηχανική παραγωγή και το εμπόριο να ανθίζει πρέπει να δημιουργηθούν πρώτα οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Για μια χώρα σαν την Ελλάδα, με τα πολλά νησία και με πολλά δύσκολα προσβάσιμα μέρη, οι μεταφορές αποτελούν τη σπονδυλική στήλη της οικονομίας μας.